]စိတ္ရွည္သည္းခံ လမ္းေၾကာင္းမွန္} ဆုိေသာ စကားအရ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္စိတ္ရွည္ပါသည္။ စကၠန္႔ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေတာ့မွ ေနာက္တစ္ဆစ္ တုိးရသည္။ သည့္ေနာက္ေတာ့ အဆံုးအထိ ထိုးထည့္လုိက္ေတာ့သည္။ ဤတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ လေမႊးမ်ားႏွင့္ သဇင့္ဖင္ေလး မိတ္ဆက္သြားေတာ့၏။

]]ေရး ...}} သဇင္က တိုးတုိးေလး ေအာ္လိုက္ျပီး သူ႔ဖင္ကို ေနာက္သို႔ေကာ့လုိက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို ႏွဲ႔သြင္းလုိက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မအားလပ္ေခ်။ လက္တစ္ဖက္က သဇင့္ေစာက္ပတ္ေလးကို ႏႈိက္ေနသည္။ ေနာက္လက္တစ္ဖက္က သူ႔ႏို႔မ်ားကို ညႇစ္ေပးရသည္။ ပါးစပ္ကေတာ့ သူ႔လည္ဂုတ္သား၀င္း၀င္းေလးေတြကို ဖြဖြေလးကိုက္ေနရသည္။ သဇင္က ရြစိရြစိ ျဖစ္လာျပီး ]]ကိုေဟာ့ ... သည္အတုိင္းပဲ ျငိမ္ေနေတာ့မွာလားလုိ႔ ...}}

]]သည္အတုိင္းပဲ မေနရင္ ဘယ္လုိေနမလဲ ... ေျပာ}} ]]လူဆိုးေနာ္ ... ေဟာသည္လုိေလး လုပ္ေပးေပါ့}}
သဇင္က သူ႔တင္ပါးမ်ားကို လႈပ္ရွားရန္ ၾကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္က ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားသည့္အတြက္ သိပ္မလႈပ္ႏုိင္ပါ။ သူလႈပ္လုိက္သေလာက္ နည္းနည္းကေလးကပင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၂ ေယာက္လံုးကို ကြၽတ္ကနဲ စုပ္သပ္မိေစေတာ့၏။ သဇင့္ဖင္ကေလးသည္ အရမ္းကို ခ်၍ ေကာင္းတာ ေသခ်ာပါ၏။

]]သဇင့္ဖင္ေလးက အရမ္းခ်လုိ႔ ေကာင္းတယ္ကြာ ... နည္းနည္းေလး ေဆာင့္မယ္ေနာ္ ... နာရင္ေျပာ}}
နည္းနည္းေလး ေဆာင့္လုိက္သည္တြင္ ကုတင္ၾကီးက က်ယ္က်ယ္ၾကီး ေအာ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္က လီးကို ကြၽတ္ထြက္မတတ္ ထုတ္ကာ အဆံုးအထိ ျပန္ထုိးထည့္လုိက္သည္မွာ တစ္ေပမွ်ပင္ မကြာေ၀းပါ နည္းနည္းကေလးမွ တကယ့္နည္းနည္းေလးသာ ျဖစ္ပါသည္။

]]အား ... အရမ္းမလုပ္နဲ႔ေလ။ ရွီး ... နာလုိက္တာဟယ္}}

ကုတင္ေပၚတြင္ လူးလိမ့္ေနေသာ သဇင့္ကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္သနားသြားမိသည္။ အရည္ေတြ ရႊဲေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိထိမိမိ ပြတ္ေပးရင္း အသာေလး ေညႇာင့္ေပးလုိက္ေတာ့မွ သူကေလး ျငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ မၾကာပါေခ်။ ျပန္လႈပ္လာျပန္သည္။ သည္တစ္ခါေတာ့ တစ္မ်ဳိး။ သူ႔အေစ့ေပၚမွ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို အုပ္ကိုင္ရင္း ပါးစပ္ကမူ ]]ကိုေဟာ့ရယ္ ... အား ... နည္းနည္းေလာက္ အရွိန္တင္လုိက္စမ္းပါ ... ယားလုိက္တာကြယ္ ... သဇင္ ေနာက္တစ္ခါ ထြက္ခ်င္ျပီ}}

ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်ေခ်ျပီ။ ကြၽန္ေတာ္က အရင္တုန္းကလိုပဲ နည္းနည္းကေလး ေဆာင့္ေတာ့၏။ တကယ့္နည္းနည္းေလးပါ။ တစ္ေပပင္ မျပည့္။ ထုိစဥ္တြင္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးတတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲသို႔ အေတြးတစ္ခု ၀င္လာ၏။ သည္ကုတင္ၾကီးသည္ သဇင့္ေမြးသဖခင္က သူ႔မိခင္အား လိုးခဲ့ေသာ ကုတင္ၾကီးပင္။ ခုေတာ့သူတုိ႔၏ သမီးျဖစ္သူကို ကြၽန္ေတာ္က အားရပါးရ ဖင္ခ်ေနရ၏။ အေဟာသုခံ ... ေကာင္းေလစြ ... ေကာင္းေလစြ။

အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေစာက္ေစ့အား ကလိျခင္း လုပ္ငန္းကို သဇင့္အား အျပီးအပိုင္ လႊဲေပးလုိက္ျပီး သဇင့္ခါးကို ကိုင္ကာ ဖင္ခ်ျခင္း အမႈကိုသာ စြမ္းစြမ္းတမံ ျပဳေနေတာ့၏။ ကုတင္ၾကီးက သံစံုျမည္ေနသည္ေရာ၊ အာ႐ုံအျပည့္ရေနျခင္းေၾကာင့္ေရာ၊ သင္ဇာႏွင့္ မိုးေလးတုိ႔ အနားေရာက္လာသည္ကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၂ ေယာက္လံုး မသိလုိက္ၾက။